آنچه از زبان خود ایشان بیان شده و توسط نویسنده کتاب گنجینه دانشمندان به تحریر درآمده است از این قرار است که مرحوم علامه از سن ۵ سالگی با ورود به مکتبخانه، کسب علوم دینی و اسلامی را آغاز نموده و تا سن ۷ سالگی در مکتبخانه به یادگیری قرآن کریم پرداخته و برخی از کتب فارسی که یادگیری آن در مکتبخانهها مرسوم بوده را فرا میگیرد .
پس از آن در محضر یکی از علما و فضلای ساکن آن دیار مشغول به یادگیری مقدمات عربی از صرف و نحو گردیده و بعد از تکمیل صرف و نحو قسمتی از کتاب سیوطی را فرا می گیرد و جهت ادامه تحصیل عازم شهر اصفهان می گردد و در مدرسه صدر ساکن و یادگیری کتاب سیوطی را از اساتید آن مدرسه به پایان میرساند.
علامه سطوح اولیه را نزد علمای بزرگوار آقای شیخ محمد علی جبیب آبادی و آقا شیخ محمد علی یزدی و سطوح وسطی و عالیه را در محضر علمایی همچون حجه الاسلام حاج سید محمدرضا رضوی خوانساری، مرحوم میرزا احمد اصفهانی، مرحوم آیت الله شیخ محمد علی فتحی دزفولی و آیت الله زاهدی به پایان میرساند. در مرحله درس خارج در کلاس آیت الله حاج میرزا محمد رضا مسجد شاهی حاضر شده و در مدرسۀ صدر نیز از محضر آیت الله آخوند ملا حسین فشارکی استفاده مینماید.
معظم له پس از طی این مراحل و بهره گیری از علمای این خطه با اجازه پدر بزرگوارشان در سال (۱۳۰۵ه .ش) عازم شهر نجف و جهت ادامه تحصیلات و بهره گیری از علمای اخلاق و عرفان آن سرزمین عزم خود را جزم می نماید و در آنجا از اساتید بزرگی چون آیت الله رجائی، حاج شیخ عبدالله مامقانی (صاحب رجال) و آیت الله آقا ضیاء الدین عراقی استفاده نمود و حدود ۵ سال در جوار مضجع شریف آقا امیر المومنین علیه السلام از محضر مرجع بزرگوار آقا سید ابوالحسن اصفهانی رحمه الله علیه در مسجد شیخ طوسی استفاده اکمل و اتم را می نماید.
سپس به اصرار پدر به اصفهان مراجعت و به نشر معارف اسلامی و فضایل اهل بیت عصمت و طهارت میپردازد. بازگشت علامه همزمان با دوران کهولت سن پدر بوده و پس از رحلت پدر راهی مشهد مقدس گردیده و ۷ سال در جوار خورشید ایران زمین علاوه بر رشد معنوی و سلوکی به خدمت و نشر معارف دین پرداخته و در این مدت مسئولیت کتابخانه آستان قدس را نیز برعهده داشتند. ایشان در کنار تدریس به تألیف و تصحیح کتب خطی کتابخانه نیز پرداختهاند. ایشان مدتی را به تهران عزیمت نموده و باز به مشهد برمی گردد و در پایان نیز در اصفهان زندگی مینمودند.