از برای هر عبادتی شرایط حصول و موانع قبولی هست. وقتی که شرایط متحقق و موانع مرتفع نشد آثار دنیویه و اخرویه بر آن مترتب نخواهد شد مانند: نماز. مثلاً که در فوائد آن وارد شده کسی که نماز بگذارد بهشت می‌رود یا رزق او زیاد می‌شود. پس اگر شخص نماز گذارد بی وضو یا کاری کرد که نماز او باطل شد و حبط شد، آثار دنیویه و اخرویه بر آن مترتب نمی‌شود. همچنین اگر طبیب گفت سقمونیا مسهل است و مریض خورد با او چیزی را که عمل آن را باطل کند مثل تریاک، سبب بطلان قول طبیب نیست و منافات به حکم او ندارد. در این خصوص پس همچنین استجابت و قبول و ترتّب اثر بر دعا مشروط است به شرایطی.
