خداوند سبحانه وعده داده است اجابت دعا را و خلف وعده بر خدای تعالی محال است و ممتنع است صدور کذب از خدای تعالی، حجج او علیهم السلام. ممکن است جواب از آن به چند وجه: اول آنکه وعده اجابت حق مشروط است به مشیت و خواستن او یعنی اجابت می‌کنم اگر بخواهم. چنان‌که دلالت دارد بر این فرمایش خدای فَیَکشِفُ ما تَدعُونَ اِلَیهِ إن شاءَ. دوم آنکه گفته شده که خدای تعالی اراده کرده است به اجابت لازم اجابت را که شنیدن باشد که آن از لوازم اجابت است. پس به‌درستی‌که خدا دعای مومن را فی‌الحال اجابت می‌کند و تأخیر می‌اندازد عطا کردن آن را تا بنده بخواند او را و او صدای بنده را بشنود. زیرا که خدا دوست می‌دارد بشنود صدای بنده را. سوم آنکه اجابت کردن حضرت حق مشروط است با این که مصلحت و خیر بنده در آن باشد زیرا که خداوند حکیم ترک نمی‌کند آن‌چه را که موجب صلاح احوال بندگان است به آن‌چه که مقتضی میل و خواهش‌های نفسانی آن‌ها است.
