غیبت نعمانی مسنداً از امام صادق (ع) نقل می‌کند: چون شب جمعه شود، فرو می‌فرستد پروردگار تعالی فرشته‌ای را به آسمان دنیا. پس چون سفیده‌ی صبح طالع شد، آن فرشته بر عرش می‌نشیند بالای بیت المعمور و نصب می‌کند یا نصب کرده می‌شود برای محمد و علی و حسن و حسین (ع) منبرهایی. پس بالا می‌روند بر آن‌ها و جمع می‌شوند برای ایشان فرشتگان و پیغمبران و مؤمنان و گشاده می‌شود درهای آسمان. پس چون زوال آفتاب شود، پیغمبر خدا (ص) عرض می‌کند: پروردگارا! به وعده‌ات وفا کن. آنچه را که وعده داده‌ای به آن در کتاب خود که فرموده‌ای: (( وعده داد خدا آن کسانی را که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند که جانشین خود قرار دهد ایشان را در روی زمین، همچنان که جانشین قرار داد کسانی را که پیش از ایشان بودند و هر آینه تمکن دهد برای ایشان دین ایشان را آنچنان دینی که خشنود شده است برای ایشان و امنیت را بدل قرار دهد برای ایشان بعد از ترسیدن ایشان.)) پس از آن فرشتگان و پیغمبران مانند همین را گویند. پس به سجده می‌افتند محمد و علی و حسن و حسین و می‌گویند: پروردگارا! غضب کن برای آن‌که هتک حرمت تو شده و کشته شده‌اند برگزیدگان تو و ذلیل کرده شدند بندگان شایسته‌ی تو. پس می‌کند خدا آنچه را که می‌خواهد و این است روزی که دانسته شده است.
